ჩემს მეგობარს
“ჩემო მეგობარო, მაპატიე, რომ გაგიბრაზდი იმ დღეს, რადგან ცუდ ხასიათზე ვიყავი. მე სულ შენს გვერდით ვიქნები და გასაჭირში არასოდეს მიგატოვებ. ძალიან გამეხარდება, თუ მაპატიებ.”
შენ მეტყვი: “კარგი, გაპატიებ, ოღონდ ასე აღარ გამიბრაზდე, კარგი?”
“კარგი, გპირდები, აღარასოდეს ასე არ მოვიქცევი. გკოცნი.”
მე რომ მასწავლებელი ვიყო ...
მე რომ მასწავლებელი ვიყო, ვასწავლიდი მათემატიკას, იმიტომ, რომ ძალიან მიყვარს ეს საგანი. მე ბავშვებს კარგად მოვექცევი და სიყვარულით ავუხსნი ყველაფერს, იმიტომ, რომ ძალიან მიყვარს ბავშვები, მთელი სულით და გულით ვასწავლი მათ, რასაც შევძლებ. იმედი მაქვს, რომ ჩემი მოსწავლეები კარგი ვაჟკაცები და კარგი გოგონები გამოვლენ. ისინი ყოველთვის მეყვარება, რაც არ უნდა მოხდეს. ძალ-ღონეს არ დავიშურებ, რომ საქართველოს კიდევ ბევრი ჭკვინი ადამიანი ამოუდგეს მხარში. მე ამის იმედი მაქვს.
თეთრი ფანტელების ქვეშ ...
დილით რომ გავიღვიძე, დედამ მითხრა, რომ თოვლი მოვიდაო, მაგრამ მე არ დავუჯერე და ვუთხარი: დედა, ნუ მატყუებ-მეთქი. თოვლი რომ დავინახე, ძალიან გამეხარდა და დედას გადავეხვიე. ძალიან მიყვარს ზამთარი. ყოველთვის ვნატრობდი, რომ ზამთარი მოსულიყო და მართლაც ამისრულდა ოცნება. კარგად ვგრძნობ თავს, კარგ ხასიათზე ვარ და ისე მიხარია, რომ ტირილს არაფერი მაკლია. ყველას დავურეკე, თოვლი, თოვლი-მეთქი. მადლობელი ვარ, ოცნება რომ ამისრულდა. გმადლობ, ღმერთო, დიდი მადლიერი ვარ შენი და ყოველთვის ვიქნები. ამას არასოდეს დაგივიწყებ.
ისევ დედისკენ მივუბრუნდი და ვკითხე: “დედა, ახლა ხომ დეკემბერია?” დედამ მითხრა: “შვილო, ღმერთს როცა მოესურვება, მაშინ მოვა თოვლიო” და ისევ საქმეს მიუბრუნდა, მეც ბედნიერად ვგრძნობ თავს. ახლაც ვზივარ და ვფიქრობ: რა კარგია, რა ლამაზია ეს ფიფქები, ასე ლამაზად რომ ეცემა მიწას და ალამაზებს საქართველოს!
დაკარგული ნივთი
ერთხელ დედამ მაღაზიაში გამაგზავნა, ხელში ათლარიანი მეჭირა. უცბად ისეთი ძლიერი ქარი ამოვარდა, რომ ათლარიანი ხელიდან გამივარდა. დედას ეს ამბავი რომ ვუთხარი, თავზე ხელი დამადო და მითხრა: ნინიკო, არა უშავს, მოვძებნითო. საძებნელად წავედით. ყველგან ვეძებეთ, მაგრამ არსად იყო. მე ამ ამბავს ძალიან განვიცდიდი, ცუდ ხასიათზე ვიყავი, რომ ვერ ვნახეთ. რაღას ვიზამდით, შინ დავბრუნდით.
ასეთი ამბავი გადამხდა თავს. ახლაც კი ძალიან ვწუხვარ, როცა ეს ამბავი მაგონდება და დედას რაც უნდოდა, ვერ მივუტანე. მაგრამ მე მაინც გამოვასწორებ ამ შეცდომას, ჩემო საყვარელო დედა!
ოღონდ ქართულად ილაპარაკეთ
ქართული ენა არის ლამაზი, მშვენიერი, კოხტა და ასე შემდეგ. ქართველებო, ძალიან გთხოვთ, ნუ ამახინჯებთ ჩვენს ენას, რადგან ეს ლამაზი ასოები, ეს ლამაზი სიტყვები ღმერთმა გვაჩუქა. როცა უცხოურ ენაზე ლაპარაკობთ, არ დაივიწყოთ ქართული ენა, პირიქით, უცხოურ ენაზე კი არ უნდა ვლაპარაკობდეთ, არამედ ღმერთს მადლობა უნდა ვუთხრათ, რომ ქართული ენა მოგვცა და ქართული გონება შეგვმატა. თქვენ კი ამახინჯებთ ენას და სხვა ენაზე ლაპარაკობთ, კიდევ ერთხელ გიმეორებთ, ქართველებო, დაივიწყეთ უცხო ენა, რადგან თქვენ გაქვთ მშვენიერი ენა. აი, ამას დაგიმტკიცებთ ჩემი მასწავლებელი, სახელად მანანა. ისე ლამაზად ამბობს ქართულ სიტყვებს და ისე ქართული გონებით აზროვნებს, რომ გაგიჟდებით. ძალიან მიყვარს მანანა მასწავლებლის მოსმენა, რომ მინდა სულ ის გველაპარაკებოდეს, ნაზად წარმოთქვამდეს ქართულს და ასეც არის. ხომ დაგიმტკიცეთ! მაინც რა კარგია, როცა ქართულ ენაზე ვლაპარაკობთ.
აი, რისი თქმა მინდა თქვენთვის. და ახლა მაინც აღარ ილაპარაკოთ უცხოურ ენაზე, გთხოვთ...
კიდევ რა შეიძლება გამოიგონოს ადამიანმა
ადამიანმა შეიძლება გამოიგონოს ნატვრისთვალი. ნატვრისთვალი გამოდგება ყველა საქმეში. მაგალითად, გემის აშენებაში, სახლის აშენებაში. შემდეგ ნატვრისთვალი ადამიანს ძალიან დააინტერესებს, რადგან რასაც ეტყვი, ყველაფერს შეგისრულებს, თუ კეთილი ხარ. თუ ბოროტი, - მაშინ არა. ძალიან მიკვირს, ამდენ რაღაცას როგორ გააკეთებს ნატვრისთვალი? ააა, მივხვდი, ეგ როგორ ვერ მოვიფიქრე! ნატვრისთვალს ხომ დიდი ძალა აქვს! მეც არ გამიკვირდა? ახლა მივხვდი და ძალიან გამეხარდა. აი, რა საოცარი რამ შეიძლება შექმნას ადამიანმა.
ჩემი პირველი მასწავლებელი
ჩემი მასწავლებელი არის კეთილი, მზრუნველი, მოსიყვარულე, ლამაზი, ალერსიანი, ჭკვიანი, გულისხმიერი. ძალიან მიხარია, რომ მოვდივარ სკოლაში და ასეთ ლამაზ და ალერსიან მასწავლებელს ვხედავ. ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ანგელოზი მიდგას წინ და რაღაცას მასწავლის. მეც მას ყურს ვუგდებ და მინდა, რომ ჩემს უსაყვარლეს მასწავლებელს დავემსგავსო, მეც ასეთი ალერსიანი მასწავლებელი ვიყო და ასე ლამაზად ავუხსნა გაკვეთილები ბავშვებს. როდესაც რაიმე მოთხრობას კითხულობს, ისე ლამაზად წარმოთქვამს წინადადებებს, რომ გეგონება ეს მართლაც ანგელოზიაო. დამიჯერეთ, მართალს ვამბობ. ეს სიმართლეა. ჩემი მასწავლებელი წმინდაა, როგორც ანკარა წყარო.
აი, როგორია ჩემი საყვარელი და ალერსიანი მასწავლებელი.
პეპელა
მე ვარ პეპელა. მინდა, რომ დიდი ხანი ვიყო თქვენთან, მაგრამ არ შემიძლია. მე ხომ მხოლოდ და მხოლოდ სამ დღეს ვცოცხლობ! ძალიან მიჭირს თქვენთან განშორება, მაგრამ უფალმა ასე ინება. მე მხოლოდ გაზაფხულსა და ზაფხულში მივდივარ! არ მინდა წასვლა, მაგრამ რა ვქნა, აქ საჭმელი არ არის. საჭმელი რომ ვერ ვიპოვო, შიმშილით მოვკვდები და მე ეს არ მინდა, რადგან სამი დღე დამრჩენია და შიმშილობაში ხომ არ უნდა მოვკვდე? ამიტომ დროზე უნდა გავფრინდე. აბა, კარგად, ბავშვებო, მომავალ გაზაფხულამდე!
გზა
გზა არის ადამიანებისთვის და მანქანებისთვისაც საჭირო. გზა რომ არ იყოს, ვერ გადავადგამდით ერთ ნაბიჯსაც კი, რადგან მოსახლეობა მასზე დადის, მანქანები და ავტობუსები მასზე მოძრაობენ.
ერთხელ გზას გავყევი, ცოტა კი დავიღალე, მაგრამ ისეთ ადგილას მიმიყვანა, რომ კინაღამ გული წამივიდა. სად? ანკარა წყაროსთან. ისე ლამაზად მოჩუხჩუხებდა, რომ მეგონა სამოთხეში ვიყავი და მაშინ მივხვდი, რა საჭიროა თურმე გზა.
უსწავლელი კაცი უტარო ცულია
სწავლა ყველაფერზე მნიშვნელოვანია. უსწავლელი კაცი ცხოვრებაში წარმატებებს ძნელად აღწევს. ის ძალიან ბევრს შრომობს ლუკმა პურისათვის. ნასწავლი ადამიანი კი ზის კაბინეტში და წარმატებებს ადვილად აღწევს. ამიტომ უნდა დავუჯეროთ მშობლებს და ვისწავლოთ კარგად. მანანა მასწავლებელიც სულ გვეუბნება, კარგად ისწავლეთო. რადგან მან ყველაზე კარგად იცის, რომ “უსწავლელი კაცი უტარო ცულია”.
0 comments:
Post a Comment